Dram, 18.yüzyılda bir tiyatro türü olarak, önce “burjuva dramı” adıyla ortaya çıkmıştır. Fransız filozofu Diderot (1713-1784) tragedyaya karşı çıkarak, günlük olayları işleyen, orta sınıfa seslenen, güzel ile faydalıyı gösteren, ahlakçı görüşü vurgulayan bir oyun türü geliştirmek istemiş; nesirle yazılan bu türe burjuva dramı demiştir.
Dram sözcüğü, 19.yüzyılın ilk yarısında romantizm akımı döneminde “romantik dram” adıyla kullanılmaya başlamıştır. Bu türün ilk örneklerini Shakespeare vermiştir. Daha sonra; Lessing, Goethe, Schiller gibi yazarlarla tür gelişmeye başlamıştır. Romantik dramın ilkelerini ise V.Hugo “Cromwell” adlı oyunun ön sözünde ortaya koymuştur.
Dramın Özellikleri
Dramda acıklı ve gülünç olaylar, hayatta olduğu gibi bir arada bulunabilir.
Olaylar tarihten ya da günlük hayattan alınabilir.
Nazım ya da nesir biçiminde yazılabilir.
Üç birlik kuralına uyma zorunluluğu yoktur.
Kahramanlar, toplumun her tabakasından seçilebilir.
Acı veren olaylar sahnede gösterilebilir.
Perde sayısı yazarın isteğine bağlıdır.
Yalın, anlaşılır ve halkın konuştuğu dille yazılır.
Dramın Türleri
Melodram
Dramın duygulandırıcı ve fazla heyecan verici olanıdır.
Feeri
Bir masalın sahneye uyarlanmış şeklidir.
Opera
Sözleri, bestelenmiş ve orkestra şefinin idaresine verilmiş dram ve trajedidir.
Operet
Sözlerinin müziksiz kısımları, müzikli kısımlarından çok olan tiyatro eserleridir.
Halka hitap eder.
Türk edebiyatında Lüküs Hayat ve Keşanlı Ali Destanı bu türe örnektir.
Revü
Operetin hiciv, alay, tenkit dolu şeklidir.
Skeç
Beş, altı dakikaya sığdırılan tablolar halinde kısa, müzikli oyunlardır.
Fars
Kaba, sıradan güldürme öğelerinden yararlanan, bazen inanırlığın sınırlarını zorlayan tiyatro türüdür.
Pandomim
Sözsüz, düşüncenin jest ve mimiklerle verildiği tiyatro türüdür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder